Thuiskomen

Ons toestel vertrekt om half 5 in de nacht. Dit betekent om half 2 met de auto mee. Sam kan niet komen maar we herkennen wel de auto van het LAN. Paul is de enige die geslapen heeft en hij kletst maar door. Wij weten niet zeker of onze 4 koffers geaccepteerd worden door Egypt Air. We komen als eerste aan bij de incheckbalie en het het gewicht is geen probleem. De douane-beambte vindt onze papieren heel interessant en wil ook de adoptieorder en het -certificaat zien. Ook gaat hij het 3 keer navragen bij zijn collega, maar dan laat hij ons door. Even nog een autootje kopen voor Paul en dan in de boarding ruimte kijken naar de vliegtuig. Koffers worden ingeladen en mannetjes lopen door het toestel. Het duurt allemaal best lang maar Paul vindt het prachtig om te zien. Bij het opstijgen wil hij op de schoot van mama en hij kijkt z'n ogen uit. Daarna valt hij al snel in slaap. Dit in tegenstelling tot papa en mama die de draai maar niet kunnen vinden in de krappe stoelen. Het eerste stuk tot Cairo valt zwaar maar we landen op tijd.

In luchthaven valt ons het verschil op met Kenia, het vliegveld is helemaal nieuw en iedereen is gejaagd en schreeuwt. Met onze ticket is iets niet goed en de supervisor wordt erbij geroepen. Daarna moeten we van de dame achter balie opschieten en half rennend loopt ze achter de balie een stukje mee: Die kant op, hurry, hurry!!

Snel kopen we nog grote bekers koffie en gelukkig mogen we deze meenemen bij de douane. Probeer dat maar es bij British Airways. In het vliegtuig loopt de stewardes met ons mee en wijst ons de ruime pluche stoelen van eerste klas. Stilletjes gaan we zitten, zou dit goedgaan, wat een ruimte! Maar we stijgen op en Paul heeft al snel de t.v. met touchscreen ontdekt, 19 films en racespelletjes met een controller. Eten is met echt bestek en een tafelkleedje op tafel. Op echte borden krijgen we een met kaas gevuld kippetje dat heerlijk smaakt. Drank krijgen we in glas...Wat heerlijk om zo de reis te voltooien! Boven Nederland is het onbewolkt en al dalende laat ik Paul het vele water zien met de boten. Paul vraagt steeds: " is dat onze boot?" Ook de groene lappendeken ziet er heel anders uit als het droge Kenia.

Na het landen de douane door en dan gaan we bij de baggageband de familie zien! Met ballonnen en spandoeken staan ze achter glas te zwaaien. De koffers komen snel en dan gaan we 'huggen'! Paul krijgt een grote ballon als een vliegtuig dus we hoeven niet bang te zijn dat we hem kwijtraken. Ook krijgen we jassen en Paul krijgt een rode dikke spliksplinternieuwe met capuchon, een tough cookie istie.. Snel rijden we naar huis om de file voor te zijn maar het mag niet baten. Het koffiedrinken bij de pannenkoekenhuis blazen we maar af want het wordt het al donker. Wat jammer dat we in het donker aankomen, Paul herkent het huis niet, maar even later wel zijn slaapkamer!

Wat geweldig heeft het thuisfront weer z'n best gedaan! De slaapkamer van Paul ziet er geweldig uit. Een nieuwe badkamer, de bedden opgemaakt, de koelkast vol, zelfs een trapleuning hangt! De muren van de huiskamer zijn gewit, papa rookt niet meer, het lijkt wel het programma housemakeover.

We zijn thuis, en nu landen we verder.