Jambo!
Op dinsdag 14/4 zijn we aangekomen in Nairobi. We werden opgewacht door Evelyn van het L.A.N. en naar een guesthouse gebracht . Ontvangen door Patricia, eenjonge vrouw, erg aardig maar geen idee wat er ging gebeuren. Practisch opgesloten en erg warm nadat je met 4 koffers aan het sjouwen bent geweest. Na een borrel op onze kamer zijn we gaan slapen, vol verwachting wat
De volgende dag om 10.30 uur een afspraak met Susan van het L.A.N. Zij heeft ons verteld wat ons ongeveer te wachten staat in de adoptieprocedure en onze guardian Bill heeft ons geholpen bij het kopen van een Simkaart en de directe omgeving laten zien. Ook heeft hij een vlucht geboekt naar Kisumu voor 07.10 de volgende ochtend!
Daarna hebben we Annelies gebeld, wiens huis we over gaan nemen, en zijn we met de taxi langs geweest. Een oase van vriendelijkheid en rust. In de heerlijke tuin gezeten en weer een beetje vertrouwen en richting gekregen.
Na wederom een korte nacht vertrokken we bij dag en dauw naar Kisumu. Daar werden we opgewacht door Carol van het L.A.N. die ons wederom in een guesthouse stopte, iets waar we niet blij mee waren. Een guesthouse is een kamer met douche en toilet, maar vanaf 19.00 uur zit je op je kamer omdat het niet veilig is voor ons blanken om van het omheinde terrein te gaan. En ik kan je vertellen, dat is niet fijn! En in een guesthouse kan je geen kant op. Ook al even naar het centrum geweest met de Boda-boda fiets.
Om 11 uur was het zover! We gingen naar Paul toe. Onverwacht nuchter stapte wij uit bij het kindertehuis waar Paul was. Even checken we bij elkaar hoe de ander zich voelde, en beide waren we bijna niet zenuwachtig. Wie had dat verwacht…onze hoofden zaten helemaal vol van alle indrukken en het geregel, er was geen plaats meer voor emotie.
Toen we binnenstapte kwam Paul al op ons af. Hij omhelsde ons op een manier die opgedragen was. Hij vond het veel te spannend, en wij op dat moment ook. Gelukkig hadden we een rugzakje voor hem met wat speelgoed erin, want we wisten weinig te zeggen. Wat was het een schatje! Een klein manneke met prachtige ogen en een verlegen blik. Rustig zijn we naar buiten gegaan en hebben gespeeld met de autootjes, de belleblaas en het boek waar je plaatjes kunt benoemen. Het afscheid viel eigenlijk wel mee. De begeleiders waren heel aardig.We hebben ook gepraat met Silvia, the social worker, and Angela the headnurse, beide kundige begleiders.
’s Avonds gegeten in een christian hotel, redelijk eten slecht klaargemaakt vlees, vegy maaltijd voor Els was erg goed. Hagedissen liepen over de muren en aten de vliegen en muggen. Na het slapen besloten te verkassen naar het christian hotel, Millimani resort.
Vrijdag verhuist van guesthouse naar hotel, zelfs een flat rate gekregen. Later weer naar Paul, onwennig maar hij brabbelt aardig tegen ons. ’s Avonds hadden we opeens internet en hebben geskyped met thuisfront totdat de tropische storm zorgde voor stroom uitval in het hotel.
Zaterdag had Paul een pet net als mummy and daddy, samen met hem uitgewassen en opgehangen. Zondag met de tsjuk tsjuk naar het zwembad. Heerlijke dag! Paul eet alles wat em wordt voorgehouden, brood, friet, melk, kip. Hij liet zich achteruitvallen in het zwembad, dus het vertrouwen begint te komen. Hij is wel bang voor allerlei dieren, honden pussycats dus dat wordt nog wat thuis.
Op dinsdag 14/4 zijn we aangekomen in Nairobi. We werden opgewacht door Evelyn van het L.A.N. en naar een guesthouse gebracht . Ontvangen door Patricia, eenjonge vrouw, erg aardig maar geen idee wat er ging gebeuren. Practisch opgesloten en erg warm nadat je met 4 koffers aan het sjouwen bent geweest. Na een borrel op onze kamer zijn we gaan slapen, vol verwachting wat
De volgende dag om 10.30 uur een afspraak met Susan van het L.A.N. Zij heeft ons verteld wat ons ongeveer te wachten staat in de adoptieprocedure en onze guardian Bill heeft ons geholpen bij het kopen van een Simkaart en de directe omgeving laten zien. Ook heeft hij een vlucht geboekt naar Kisumu voor 07.10 de volgende ochtend!
Daarna hebben we Annelies gebeld, wiens huis we over gaan nemen, en zijn we met de taxi langs geweest. Een oase van vriendelijkheid en rust. In de heerlijke tuin gezeten en weer een beetje vertrouwen en richting gekregen.
Na wederom een korte nacht vertrokken we bij dag en dauw naar Kisumu. Daar werden we opgewacht door Carol van het L.A.N. die ons wederom in een guesthouse stopte, iets waar we niet blij mee waren. Een guesthouse is een kamer met douche en toilet, maar vanaf 19.00 uur zit je op je kamer omdat het niet veilig is voor ons blanken om van het omheinde terrein te gaan. En ik kan je vertellen, dat is niet fijn! En in een guesthouse kan je geen kant op. Ook al even naar het centrum geweest met de Boda-boda fiets.
Om 11 uur was het zover! We gingen naar Paul toe. Onverwacht nuchter stapte wij uit bij het kindertehuis waar Paul was. Even checken we bij elkaar hoe de ander zich voelde, en beide waren we bijna niet zenuwachtig. Wie had dat verwacht…onze hoofden zaten helemaal vol van alle indrukken en het geregel, er was geen plaats meer voor emotie.
Toen we binnenstapte kwam Paul al op ons af. Hij omhelsde ons op een manier die opgedragen was. Hij vond het veel te spannend, en wij op dat moment ook. Gelukkig hadden we een rugzakje voor hem met wat speelgoed erin, want we wisten weinig te zeggen. Wat was het een schatje! Een klein manneke met prachtige ogen en een verlegen blik. Rustig zijn we naar buiten gegaan en hebben gespeeld met de autootjes, de belleblaas en het boek waar je plaatjes kunt benoemen. Het afscheid viel eigenlijk wel mee. De begeleiders waren heel aardig.We hebben ook gepraat met Silvia, the social worker, and Angela the headnurse, beide kundige begleiders.
’s Avonds gegeten in een christian hotel, redelijk eten slecht klaargemaakt vlees, vegy maaltijd voor Els was erg goed. Hagedissen liepen over de muren en aten de vliegen en muggen. Na het slapen besloten te verkassen naar het christian hotel, Millimani resort.
Vrijdag verhuist van guesthouse naar hotel, zelfs een flat rate gekregen. Later weer naar Paul, onwennig maar hij brabbelt aardig tegen ons. ’s Avonds hadden we opeens internet en hebben geskyped met thuisfront totdat de tropische storm zorgde voor stroom uitval in het hotel.
Zaterdag had Paul een pet net als mummy and daddy, samen met hem uitgewassen en opgehangen. Zondag met de tsjuk tsjuk naar het zwembad. Heerlijke dag! Paul eet alles wat em wordt voorgehouden, brood, friet, melk, kip. Hij liet zich achteruitvallen in het zwembad, dus het vertrouwen begint te komen. Hij is wel bang voor allerlei dieren, honden pussycats dus dat wordt nog wat thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten