De eerste dag van de kinderbescherming.

Na de 1ste court ga je naar de kinderbescherming. Dit doe je zonder kind, gelukkig konden we Paul achterlaten in de veilige handen van Irene. De kinderbescherming is in downtown Nairobi en we werden gebracht door het L.A.N. We werden zelfs geëscorteerd door Sam tot aan het kantoor. Denk er niet te licht over want het was op de 6 de verdieping en de liften zijn al heel lang kapot. In een verder erg kaal kantoor 3 stoelen en een bureau. In de hoek dossiers van een paar jaargangen opgestapeld tot zo’n 1meter 50. Hoger kun je ze denk ik niet opstapelen want er waren meerdere stapels van dezelfde hoogte. Ook in het kantoor aanwezig is Alex, hij gaat ons dezelfde vragen stellen als in Nederland is gedaan. Daarom hebben we de avond ervoor het rapport nog een keer doorgenomen om de voortgang te bevorderen. 3 uur later had hij heel wat kantjes volgekrabbeld. Toen ik hem vroeg of wij ook op de stapel in de hoek zouden komen te liggen, zei Alex: “First put it in the computer”. Wel eerlijk! 

Na de afdaling nog een kwartiertje wachten en samen met wat andere stellen terugrijden. Je voelt je toch lotgenoten ook al hadden de anderen visa moeten verlengen, dat duurt ook 3 uur. Alleen wij hadden geen blauwe stempelkussenhanden. Nu nog wachten op het thuisbezoek van Alex en we kunnen weer wat afstrepen.