Masai Mara

Nog even voordat Paul naar school gaat. Mooi de tijd om wat te zien van Kenia. Het is wel hoogseizoen en dat is aan de prijzen te merken. Met verschillende aanbieders gepraat en met Sandavy in zee gegaan. Ondertussen hadden nog 2 stellen interesse. Esther en Marc met Barry en Arjan en Irene met Elaine. Vrijdag vertrokken we om 9 uur en bij de rift valley uitkijk even een plaspauze. Na Narok word het echt hubbeldebubbeldy volgens Paul en James onze chauffeur scheurt er met het busje genadeloos overheen . Wat zijn die Toyota busjes sterk! Totdat we een harde knal horen en we tot stilstand komen midden in de bushbush. Hier zijn wel schaduwplekjes gelukkig en we nestelen ons daar en James kijkt wat er aan de hand is. Hij vraagt ONS of we een schroevendraaier hebben of een tang. W e hebben de tassen vol met deet, water, fototoestellen, zaklampen en speelgoed maar reparatieset zat er niet bij. Wel zien we al gelijk een masai vrouw aan komen lopen met uitgerekte oorlellen. Speciale bush vaardigheden geven haar de juiste antenne om gestrande reiziger genadeloos op te sporen en onverbiddelijk de hand op te houden. Overlevingsinstinct moet hier erg sterk ontwikkeld zijn.  

Gelukkig is dit de highway naar masai mara en stuiven regelmatig busjes langs, sommige met een tang en snel kan James de auto provisorisch maken en een volgend dorpje binnenrijden met een open air garage. Weer zijn we binnen no time omsingeld door masai. Deze mensen hebben een speciale vaardigheid en dat is de “handflick” dat is zwaaien en zodra je kijkt de hand ophouden. Na dit tweede oponthoud wil James toch op tijd zijn voor de lunch. Dit betekende huilende kinderen en kotsende passagiers. Toen we het mooie landschap verruilde voor platgereden maanlandschap reden we Big time kamp binnen. 
Het bleek een zeer primitief tentenkamp te zijn. Hier kregen we een inderhaast opgewarmde hap te eten en werd ons verteld dat er een tent te weinig was. De oplossing: 3 stellen in 2 tenten, toen ons dat niets leek kwam het volgende idee: 1 stel ergens anders plaatsen, we hebben niet eens gevraagd waar… 3de oplossing: we proppen er nog een tent bij zonder wc. Zonder verlichting, met koeien, honden en masai die dwars door het kamp liepen was dit toch een beetje te basic met 3 kinderen. Uiteindelijk werden we door manager Tom naar een ander kamp gereden. Gelukkig hadden ze nog 3 tenten vrij en mochten we daar verblijven. De extra kosten moesten we zelf opbrengen. 

Na veel telefoontjes, vreemd idee dat je aan de rand van de masai mara wel mobiel kunt bellen, met Sandavy en director of “Big Time” werd duidelijk dat de geldkwestie niet zomaar zou worden opgelost. 

Gelukkig waren we met een groep mensen die flexibel genoeg zijn om na een korte dip eroverheen te stappen en het genieten te laten beginnen. Na een buffet de kinderen douchen en naar bed in de tent, geen centje pijn. Opstaan en buiten spelen. Daar lopen de apen en voor het eerst is Paul niet panisch en alleen bang. Mooi want er gaan nog een heleboel beesten langskomen vandaag. Eerst nog zwemmen in best koud water. Paul aangezet tot natspetteren van mamma tot ze er doorheen is en het zelf op film zetten. Ongekende mogelijkheden geeft zo’n kind.
In de eerste minuten binnen de hekken van de masai mara rijden we langs zebra’s, gnoes en gazelles. De beleving van al het moois om ons heen wordt bruut verstoord door de radio dat een kudde olifanten is gespot. Uit vele hoeken komen busjes als de onze aangestoven richting deze kudde. Wat een deceptie! Maar eerlijk is eerlijk, het is een prachtig gezicht. Heel rustig bewoog de familie zich voort zonder ons een blik waardig te gunnen. Verder hebben we in een 3 uurs gamedrive erg veel dieren gezien, ook een leeuw die een zebra aan het oppeuzelen was. Volgens Paul was Alex boos op Marty en dat hebben we zo gelaten. 

Hierna een heel dagje hobbelen en geld halen. Want vandaag gaan we kijken naar de wildebeast migration en proberen we geld te halen bij keekorok kamp. Extra onderkomen betalen en ook nog meer dagen parkfee zoals we de dag ervoor hebben gehoord gaan in de papieren lopen. Maar ook in Keekorok hebben ze niet het geld wat wij moeten bijlappen. Op de heenweg zien we nog een luipaard en later 3 jachtluipaarden op jacht. Met z’n 3 een zijn ze erg geconcentreerd aan het sluipen en kijken naar een groepje zebra’s . Ze lijken zich niks aan te trekken van de busjes om hun heen, tot ze werkelijk omcirkeld zijn en gewoonweg de zebra’s niet kunnen volgen. Wij vragen de chauffeur om weg te rijden en ook al hebben we foto’s geschoten en weer 1 van de 5 van het lijstje kunnen strepen toch rijden we weg met een misselijk gevoel van onbehagen. Op de brug van de Mara rivier zien we nijlpaarden aan het zonnen. Verderop staan we aan de hoge wand van de rivier die we kennen van David Attenbrough. Bovenop zien we een kudde gnoes wachten en in de bedding 1 krokodil, goede kans zou je denken. Ook na een half uur wachten zijn de gnoes het niet met ons eens. Met 3 kinderen in het busje die al 3 uur zich proberen te vermaken hobbelen we maar terug. Hierbij rijden we ook nog 100 meter door Tanzania en dan ook eigenlijk de Serengeti.

De laatste dag is het terugrijden naar Nairobi maar niet voordat we bij de laatste touristtrap van ons laatste geld worden ontdaan. Gelukkig kunnen we bij het eerstvolgend stadje naar de barclay’s bank om ons zelfvertrouwen op te vijzelen. 
Twee dagen later hebben we een serieus gesprek met Sandavy tours en krijgen we 2/3 de van het teveel betaalde geld terug. David runt een klein bedrijf en met ons argument dat van de drie partijen ieder zijn financiële deel moet dragen kan hij het vinden. Het terugkrijgen van het geld van Big Time Camp laten we aan hem over.  
Ondanks alle strubbelingen hebben we geweldige dagen gehad!