advocaat

Vrijdag hopen wij onze eerste ‘court’ te hebben. Gisteren ruim twee uren bij onze advocaat gezeten om onze documenten door te lopen. John – onze taxichauffeur – reed ons in de spits naar downtown Nairobi. Na een liter smog ingeslikt te hebben zagen we het gebouw. Hoog, indrukwekkend en erg, erg smerig. De hal had een receptie maar was duidelijk al jaren niet meer bemand. Een kleine hal met 4 liften waarvan er maar 2 werken. Je moet in de rij staan om mee te mogen. Tijd genoeg om Paul voor te bereiden op zijn eerste verticale reis in een klein hokje. “Do you remember the funny feeling in the belly when you were in the plane”. Negen hoog in een heel klein en oud kantoortje zat Otieng Ogutu. Eerst in de piepkleine wachtruimte wachten, als je em hebt moet je em ook gebruiken. Paul vermaakte zich met de aquarium die er net zo troebel uitzag als de rest van het gebouw. Munitieus alle documenten doorgenomen en ook een contract opgesteld voor de betaling, een hele geruststelling. Na afloop nog even naar de w.c. De secretaresse, liep met ons mee om de deur te openen en daar kwam de rioollucht ons tegemoet. Nog nooit heb ik zo’n vieze w.c. gezien. Misselijk daalden we 9 verdiepingen richting John, die ons naar huis reed. Jaja, ons appartement voelt al thuis! 

Voor de fotoos:
Daddy in pak, ook dit is een kantoor, gebakken visje?