1e court

31 juli

Gisteren gehoord dat we op de rol staan! We kunnen naar court! We waren onderweg naar Sandavy guest house om te gaan praten over een paar dagen weg. Daar werden we gebeld door de advocaat Ochieng Ogutu of we gelijk wilden komen om nog een document te tekenen voor de vrijdag. Dus we staan erop en bij wie…. Taxi bellen en wachten en zenuwachtig worden. Naar downtown in de file en de smog in het vieze gebouw naar de 9de verdieping. De advocaat zegt; we hebben Rawal maar met de nieuwe documenten zou ik zelfs naar Gacheche durven. Gauw ook nog een deken kopen voor het nieuwe bed voor Paul en naar huis kleren passen. Daar komt ondertussen ook nog het bed wat betaald en geassembleerd moet worden. Paul is zo trots op zijn nette schoenen en ze zijn zo verschrikkelijk! Een klein heertje van 4 met lakschoentjes.

Na een korte nacht eten en aankleden en nog net op tijd klaar, want Bill is 5 minuten te vroeg. Bij de court staan we nog voor een dicht hek met Stella, Robin en Wis. Ook Susan van het LAN komt eraan en zij is zichtbaar nerveus, ze kan nauwelijks een praatje maken en loopt met een excuus weg. Na een veiligheidspoort zijn we binnen en staan op de koude gang. Twee deuren, de Judge Gacheche deur en de Judge Rawal deur. Gelukkig zijn we met meerdere stellen dus er wordt al snel gespeeld door de kinderen. Nog wat zenuwachtige telefoontjes naar de Guardian want die zien we niet. Mensen gaan naar binnen en komen weer buiten, soms dolblij en soms niet. We kennen maar een paar mensen en hun verhaal maar wat een loterij! Een loterij om kinderen en de kans om een familie te zijn. Als het onze beurt is zijn we al behoorlijk gaar maar goed bij en helemaal niet zenuwachtig. Het is een gewone rommelige werkkamer met een duidelijke hoofdrol voor de rechter. Zij heeft de beste stoel en terwijl wij met advocaat en guardian en iemand van het LAN krap zitten heeft zij aan de andere kant alle ruimte. Ze is een Indische vrouw van middelbare leeftijd met priemende ogen.

De eerste vraag is voor de onafhankelijke guardian,:”Are you a professional guardian”, vraagt ze sarcastisch. Gelukkig stamelt onze guardian en dat lijkt de rechter meer goed te doen dan het antwoord zelf. Daarna wordt er nog even doorgezaagd op de guardian en worden wij ook nog bekeken. Het rennen en natuurlijk het perfecte karakter en opvoeding van onze Paul helpen, want hij zit rustig op schoot bij mama. Al na 5 minuten mogen we weer gaan. Els krijgt nog een van top tot teentje en we staan weer op de gang. Op de laatste dag van de court zijn we erdoor!!! Tenminste de eerste court. Want de tweede daar gaat het er echt om. En hoeveel mazzel hebben we want uit de kamer Gacheche komen veel teleurgestelde mensen. Echt om niks of niet ter zake doende dingen. Nu zijn we thuisgebracht en zit ik de blog te tikken, Paul kijkt “cars” en Els loopt een rondje. Af en toe komt er een glimmertje “wat een mazzel” langs maar voor de rest hangen de poppenkastkleren weer in de kast.